جایگاه گروه‌های ذینفع گردشگری در اسناد بالادستی ج. ا. ایران

در دنیای کنونی، روز به روز بر تعداد کارشناسان و صاحب‌نظرانی که اثربخشی مشارکت و دخالت دولت در صنعت گردشگری و کارآئی سیاست‌های آنها را مورد تردید قرار می‌دهند، افزوده می‌شود. گروه­های ذینفع غیردولتی و بخش خصوصی در حوزه گردشگری (تورگردانان، مراکز اقامتی و پذیرایی و مراکز حمل و نقل) از ارکان اصلی سیاستگذاری گردشگری محسوب می­شوند. این گروه­ها می­بایست سهم ویژه­ای در سیاستگذاری در حوزه گردشگری داشته و همراه با نهادهای دولتی و البته هماهنگ با آنها، در پی گسترش این حوزه و بالطبع رسیدن به اهداف اقتصادی خویش باشند. حال سؤال اینجاست که؛ گروه‌های ذینفع غیردولتی در سیاستگذاری گردشگری ایران چه جایگاهی دارند؟ این پژوهش به روش کیفی و با استفاده از منابع کتابخانه­ای و آماری، به توصیف و تحلیل داده‌ها پرداخته است. برای دستیابی به اطلاعات دست اول، ابتدا پرسش‌های مربوط به مصاحبه تنظیم و سپس جهت روایی و پایایی مقاله به 10 نفر از اساتید و متخصصان فن ارجاع شده و در نهایت با 20 نفر از خبرگان امور گردشگری به صورت میدانی مصاحبه شده و با استفاده از روش دلفی به تحلیل نتایج پرداخته شد. یافته­ها نشان می­دهد در جمهوری اسلامی ایران گروه‌های ذینفع گردشگری در سیاستگذاری­های کلان مربوطه، نقش مؤثر و شفافی ندارند، لیکن در اجرای این سیاست­ها بسیار فعال هستند.